Artyści Sezon 1 Odcinek 7

Zasłużony i wieloletni dyrektor Teatru Popularnego w Warszawie popełnia samobójstwo, a jego ciało zostaje znalezione przez aktorów podczas spektaklu. Władze miasta mianują nowego dyrektora, którym zostaje młody reżyser z prowincji – Marcin Konieczny. Jego plany repertuarowe są bardzo ambitne – do końca sezonu chce wystawić cztery premiery. Zapewnia także zespół, że nie planuje zwolnień. Mimo tego aktorzy przyjmują dyrektora dosyć powściągliwie..

Wbrew zapewnieniom nowego dyrektora teatru, wieloletni portier Popieł zostaje niespodziewanie zwolniony przez dyrektora finansowego, Artura Sterczyńskiego. Pomimo trudności budżetowych Marcin postanawia zrealizować pierwszą zapowiedzianą premierę - będzie to 'Sen nocy letniej'. Zatrudnia znanego reżysera, Krzysztofa Schillera, który ma autorską wizję spektaklu. Reżyser oprócz aktorów, zaprasza do współpracy również zespół popularnych muzyków. Jednak nie wszyscy doceniają jego wysiłki. Diva teatru, Ewa Konarska spektakularnie rezygnuje z roli. Na domiar złego okazuje się, że księgowa teatru przechodzi właśnie załamanie nerwowe, sprzątaczka rozmawia z duchami na scenie, a bufetowa odmawia obsługiwania dyrektora. Marcin ma spore wątpliwości czy uda mu się uratować teatr przed likwidacją.

Na miejsce portiera, Sterczyński zatrudnia firmę zewnętrzną. Już pierwszego dnia niedoświadczony pracownik sprawia wiele kłopotu - wszystkich legitymuje, w trakcie próby wzywa straż pożarną myśląc, że dym z dymiarki to prawdziwy pożar... A to dopiero początek problemów jakie piętrzą się podczas prób do "Snu nocy letniej". Ze względu na skromny budżet jakim dysponuje teatr, brakuje rekwizytów, a kostiumy - w akcie desperacji - scenografka kupuje w lumpeksie. Aktorzy ignorują polecenia reżysera, a niektórym zdarza się przyjść na próbę na rauszu... Sterczyński szukając sposobu na podwyższenie dochodów, podnosi czynsz najemcy baru.

Reżyser spektaklu łamie nogę. Nastroje wśród aktorów są na granicy zerwania prób. Okazuje się też, że techniczni pomylili wymiary scenografii. By ratować budżet, Sterczyński próbuje zwolnić kolejną osobę. Tym razem trafia na panią sprzątającą.

Podczas spektaklu widownia przerywa przedstawienie, krzycząc, że produkcja ta nie powinna być realizowana z pieniędzy podatników. Załamani aktorzy schodzą ze sceny. Na domiar złego w prasie ukazuje się miażdżąca recenzja najnowszego spektaklu.

Sekretarz dyrektora wykrada Dymeckim raport pokontrolny, który przekazuje zrezygnowanemu dyrektorowi. Dzięki temu Marcin może przygotować się do przesłuchania w Prokuraturze. Dyrektor spotyka się ze dziennikarką, która notorycznie pisze o nim niepochlebne artykuły.

Sterczyński podczas Rady Miasta, przekonuje zebranych o potrzebie szybkiej likwidacji Teatru Popularnego. Zespół próbuje wspólnie opracować strategię obrony swojego miejsca pracy. Piszą petycję oraz przygotowują pikietę przed teatrem. Dyrektor nie jest zachwycony pomysłem, ale przystaje na propozycję współpracowników.