Kiedy zapominamy Sezon 1

Autor powieści kryminalnych M całymi dniami obserwuje ludzi i pisze powieści, przesiadując w ulubionych barach i kawiarniach. Opanował sztukę życia w mieście – jest sam, ale nie jest samotny. M ma dziewczynę, F. Po błahej kłótni traci z nią kontakt na trzy tygodnie. Pojawia się u niego siostra F i mówi, że ta zaginęła w noc Halloween wraz z pieniędzmi, jakie odziedziczyła po babce. Kiedy M rozpoczyna poszukiwania zaginionej dziewczyny, jego spokojne życie powoli zaczyna się zmieniać.

Autor powieści kryminalnych M dowiaduje się, że jego dziewczyna zaginęła w Halloween. Mito, pracująca dorywczo w barze Lighthouse, sugeruje, żeby wypytał jej znajomych. Jednak M nie potrafi nawet wskazać ulubionego dania F, nie mówiąc już o znajomych. W poszukiwaniu jakiegoś tropu M udaje się do przedszkola, w którym pracowała jego dziewczyna. Dyrektor przedszkola mówi, że F wyszła w trakcie przedszkolnego przedstawienia, ale inny nauczyciel mówi M, że to kłamstwo. Podczas rozmowy w kawiarni M dowiaduje się, że F organizowała strajk w proteście przeciwko złym warunkom pracy, ale w końcu przeszła na stronę dyrekcji, wobec czego inni nauczyciele złożyli rezygnację. M dowiaduje się również, że ci sami nauczyciele pojawili się na przedstawieniu i dlatego F uciekła. M w roztargnieniu nie spostrzega, jak koleżanka F z pracy wychodzi z kawiarni i zostawia go samego. Wtedy do M dzwoni jego wydawca.

Chociaż M zwykle pisze powieści kryminalne, teraz zaczął pisać cotygodniowy felieton. Jego wydawca mówi nawet M, żeby założył sobie pierwsze w życiu konto w mediach społecznościowych. Pomimo obaw, jakie go nurtują, M zyskuje tam wielu zwolenników. Media społecznościowe całkowicie pochłaniają M, kiedy zaczyna czytać komentarze swoich zwolenników. Pewnej nocy zamieszcza informację o swoim spotkaniu na żywo z czytelnikami, ale od razu dostaje od kogoś wiadomość, że podczas tej imprezy porachują mu kości. M jest wstrząśnięty pogróżkami, ale zarówno wydawca, jak i policja bagatelizują to jako kawał. Na spotkanie z M przychodzi mnóstwo ludzi. Jednak pisarz zaczyna mieć podejrzenia wobec dużego mężczyzny na widowni siedzącego wśród jego w większości kobiecych fanek. Na spotkanie z M przychodzi mnóstwo ludzi. Jednak pisarz zaczyna mieć podejrzenia wobec dużego mężczyzny na widowni. Dlaczego mężczyzna tak się w niego wpatruje z zagadkowym wyrazem twarzy?

Minęła północ w barze Latarnia Morska. Jedynymi klientami są M, jego piękna fanka i pijany Izumi. M opuszcza bar razem z kobietą. Na stacji spotykają Izumiego, który jest tak pijany, że ledwo trzyma się na nogach. W dłoni trzyma czerwoną szatę, którą zabrał z małego posągu Buddy, i kobieta wścieka się na niego. Mówi, że jak się rozgniewa posąg, sprowadza to klątwę, i idzie odnieść szatę. M znajduje przed posągiem Buddy pewien biały kamień. Podczas obiadu Izumi ujawnia, że jego ojcem jest nie kto inny jak Fukuo, kucharz w barze Latarnia Morska. Rano w Café Mermaid piękna kobieta, zanim wychodzi, mówi M, kim naprawdę jest, ale to nie wszystko, czego M się dowiaduje tego ranka. Co uczyni M, gdy odkrywa coraz więcej tajemnic baru Latarnia Morska?

W Tokio Boże Narodzenie i Nowy Rok to praktycznie jedno dużo święto. Rodziny zaczynają podróże, ale tajemniczy pisarz M nie ma nikogo, kogo mógłby odwiedzić. W barze Latarnia M prawie wyjawia sekret Izumiego, widząc go w fartuchu Fukuo. Następnego dnia M budzi się z grypą. Słysząc to, Kaoru prosi Fukuo i Izumiego, by dostarczyli M jedzenie. Izumi cieszy się, że spędzi czas z ojcem, ale Fukuo nie ma pojęcia, że młody człowiek przy jego boku to jego syn. W Nowy Rok M otrzymuje telefon. To F, jego zaginiona dziewczyna. Nie podając swojego miejsca pobytu, prosi go, by odebrał jej kartki świąteczne. M wchodzi do jej cichego pokoju, przegląda kartki i na jednej z nich zauważa znane sobie nazwisko.

M dowiaduje się, że producent telewizyjny, z którym kiedyś pracował, zachorował. Odwiedza więc swoją dawną firmę, aby dowiedzieć się czegoś więcej. W drodze powrotnej w Latarni M spotyka siostrę F. Opowiada jej o telefonie od F, co ta przyjmuje z uczuciem ulgi i dziękuje mu. Kobieta mówi mu, że wszystko zmienia się z czasem, po czym odjeżdża taksówką. Po zamknięciu Latarni Izumi zdobywa się na odwagę i mówi Fukuo, że jest jego synem. Tymczasem nad plażowym kurortem wschodzi słońce, a F cieszy się luksusowym pokojem tylko dla siebie. Wychodzi na taras i obserwuje piękny świt odbijający się w morzu.

Akcja rozpoczyna się dwa lata temu, kiedy F i jej siostra po raz pierwszy spotykają swoją babcię. F przynosi zdjęcia zmarłej matki, która opuściła dom w wieku dwudziestu lat. Choć ich babci został tylko rok życia, siostra F nie potrafi współczuć starszej kobiecie, której nigdy nie było przy siostrach. Z kolei F stara się zaakceptować kobietę. Następnego dnia F pije sama w Latarni, podczas gdy jej chłopak M rozmawia z innymi klientami. Dziewczyna wychodzi na zewnątrz, gdzie spotyka Mito. Zaprzyjaźniają się i postanawiają wybrać się na spontaniczną wycieczkę łodzią, a nocny widok napełnia kobiety poczuciem wolności. Kilka miesięcy później F pomaga babci przygotować się do pobytu w szpitalu. Babcia proponuje, że zostawi F cały swój spadek, a dziewczyna się zgadza.

M jak zwykle pije w Latarni, gdy nagle otrzymuje zadanie zaopiekowania się kotem Sawady. Jednak następnego ranka nigdzie nie może znaleźć kota! Prosi Fukuo o pomoc w poszukiwaniach. Później Fukuo zwierza się M z ogromnego kłamstwa, którego się dopuścił. Tymczasem F spotyka się z siostrą po raz pierwszy od pół roku. Przeprasza i próbuje dać siostrze pieniądze, ale ta wciąż ma pretensje o to, że została zdradzona, i odmawia ich przyjęcia. W tym momencie jednak niespodziewane zdarzenie powoduje, że obie siostry zaczynają się śmiać i dogadywać tak jak kiedyś. Następnie M sam idzie na pokaz magii. Prawie nie ma innych widzów i M zostaje wybrany na pomocnika magika. Gdy M wchodzi do ogromnej skrzyni, która ma być przebita mieczami, F po cichu wślizguje się na widownię.

M i F są znów razem po sześciu miesiącach. Mimo że czas spędzony samotnie był całkiem przyjemny, M zdaje sobie sprawę, jak bardzo tęsknił za swoją dziewczyną. Gdy F wchodzi do mieszkania M, z radością widzi tam Nabeshimę, kota Sawady. F zawsze chciała mieć kota, ale M twierdzi, że zwierzaki utrudniają zorganizowanie wyjazdów. Następnie F sugeruje wspólny wyjazd, w czasie którego zauważa, że M ją irytuje. W pewnym zajeździe uświadamia sobie, jak bardzo się zmieniła i podejmuje pewną decyzję. Po powrocie do Tokio wstępują do Latarni. Stali bywalcy są zaskoczeni, gdy widzą F, ale witają ją ciepło. Nieco później F decyduje się powiedzieć M o swojej decyzji.

Minął rok. M codziennie pracuje nad swoimi esejami, lecz znajduje czas, by pojawić się na pogrzebie znajomego. To właśnie M ostatni z nim rozmawiał przed śmiercią. Po pogrzebie M idzie do Latarni, gdzie panuje zamieszanie. Wszyscy zdają się mieć jakiś plan na przyszłość. Nawet Sawada rzuca pracę, by zostać tiktokerem. M czuje się nieco osamotniony. Później w księgarni do M dzwoni Kaoru, która wpadła w szał po tym, jak pęknięta rura zalała Latarnię. W przeciwieństwie do swoich znajomych, którzy mają pomysł na dalsze życie, M i Kaoru czują, że zostali w tyle. Gdy zdają sobie z tego sprawę, składają sobie pewną obietnicę. W końcu M znajduje odpowiednie zakończenie dla swoich esejów.