Santa Evita

26 lipca 1952 – cierpiąca na raka Eva Duarte de Perón umiera. Jej ciało zostaje zabalsamowane w nadziei na umieszczenie go w mauzoleum, które jednak nigdy nie powstaje. W 1955 roku prezydent Perón zostaje obalony w wyniku wojskowego zamachu stanu. Reżim obawia się, że ciało Evity może zjednoczyć kraj przeciwko władzy. Były pomocnik Evity, pułkownik Carlos Eugenio de Moori Koenig, dostaje zadanie pozbycia się jej zwłok. W 1971 roku dziennikarz Mariano Vázquez próbuje ustalić, co stało się z ukrywanym przez lata ciałem Evity oraz dowiedzieć się kim naprawdę była ta kobieta budząca zarazem strach i uwielbienie. Śledztwo naraża go na śmiertelne niebezpieczeństwo.

1971: mimo brutalnej napaści Mariano zdwaja wysiłki na rzecz odnalezienia ciała Evity. Zgłębiając przeszłość Evy, poznaje kluczowe fakty z jej życia: śmierć ojca, upokorzenie bycia nieślubnym dzieckiem, jej marzenia o karierze artystki oraz przyjazd w wieku 15 lat do stolicy w towarzystwie Magaldiego, dużo starszego i uznanego piosenkarza. 1955: Koenig zleca trzem żołnierzom wyniesienie zwłok Evity z siedziby związków zawodowych. Jednak plan spala na panewce i pułkownik nie jest w stanie wykonać zadania - zwłoki Evity zostają pozostawione w wojskowej furgonetce i niebezpiecznie błąkają się po mieście.

1971. Mariano i jego żona Irene spierają się o śledztwo. Kobieta przeczuwa niebezpieczeństwo. Gdy pewnego wieczoru wraca do mieszkania, jej obawy się potwierdzają. Jednak Mariano nie zamierza odpuścić i potajemnie umawia się z osobami, które znały Evitę. 1955: pułkownik Koenig domyśla się, że ma w swoich szeregach zdrajcę.

1971: świadoma zagrożeń Irene podejmuje kroki, by wraz z mężem wydostać się z kraju, ale Mariano w ostatniej chwili się wycofuje, co stawia ich małżeństwo pod znakiem zapytania. Śledztwo dziennikarskie ujawnia tragiczne fakty z 1955 roku związane z ciałem Evity skazanym na poniewierkę. 1955: pułkownik Koenig zgadza się na ukrycie ciała na strychu domu Arancibii, lecz nie jest świadom, że u podwładnego narasta obsesja na punkcie zmarłej. Będąca w szóstym miesiącu ciąży żona Arancibii niepokoi się dziwnym zachowaniem męża. Zakrada się na strych i odkrywa nagie ciało Evity. Arancibia omyłkowo bierze żonę za złodzieja i zabija ją. Koenig, który ma obsesję na punkcie ciała "tej kobiety", tuszuje tragedię, chroniąc się w ten sposób przed odebraniem mu zwłok, które po raz kolejny tułają się w wojskowej ciężarówce. 1945: Perón zostaje zmuszony do dymisji z funkcji ministra pracy i aresztowany. Evita jest przerażona.

Mariano odkrywa, że po tragedii w domu Arancibii ciało Evity trafiło do kina Rialto. Dowiaduje się również, że kino jest powiązane z Cifuentesem, który ma bliskie związki z Koenigiem. Cifuentes organizuje spotkanie Mariano z pułkownikiem, a raczej z tym, co z niego zostało. 1955: Koenig powierza zwłoki Astordze, kinooperatorowi z Rialto, który w 1948 roku stał w ogromnej kolejce do fundacji Evy Perón, by prosić o pomoc. Jednak zamiast otrzymać wsparcie, traci to, co kochał najbardziej. Pomimo dyskrecji Astorgi, wrogowie pułkownika zdołali zlokalizować miejsce ukrycia ciała. Zwłoki muszą zostać przeniesione po raz kolejny.

1971: Mariano staje twarzą w twarz z pułkownikiem Koenigiem zniszczonym przez alkohol. Koenig chętnie dzieli się „swoją prawdą”. Opowiada o ataku na jego rodzinę i okolicznościach odebrania mu zwłok. Dręczony wspomnieniami pułkownik ujawnia fakty ze swojej pracy dla Evity i zapala się, gdy opowiada o ich bliskości i sukcesach Pierwszej Damy w ruchu na rzecz równouprawnienia kobiet. Mariano słyszy z pierwszej ręki, jaką miłością i nienawiścią pułkownik darzył Evitę. Burzliwy wywiad, podsycany obficie whisky, otwiera wrota do najgłębiej skrywanych demonów Koeniga. Pułkownik wybiega na ulicę - pijany i cierpiący na urojenia - w poszukiwaniu przeszłości, która odeszła kilkadziesiąt lat temu.

Mariano przekonuje pułkownika, by ten przed śmiercią wyjawił miejsce pochówku Evity. Ale to nie koniec historii. Kilka dni później, gdy Mariano przeszukuje biuro Koeniga, staje twarzą w twarz z dwoma podwładnymi Koeniga, którzy wyjawiają mu prawdę. Dziennikarz dowiaduje się, w jaki sposób ciało Evity trafiło do Mediolanu, gdzie pozostało w ukryciu przez 14 lat. W końcu 3 września 1971 roku, zwłoki Evity zostają zwrócone mężowi, który przebywa w Madrycie. Ponura odyseja szczątków Evity dobiega końca.