Last days

Sun City, gebouwd in 1960, was het allereerste dorp ter wereld exclusief voor 55-plussers. Met 40 000 inwoners is het nog altijd een van de grootste in zijn soort. Lieve is zelf bijna 55 en behoort dus officieel tot de doelgroep. Ze vraagt zich af of ze zou passen in een dorp met alleen maar senioren, en mengt zich een week lang onder de bewoners.

Dood betekent vaak vergeten, maar niet bij de Torajastam op het Indonesische eiland Sulawesi. Daar leven ze samen met hun doden. Lieve kan het amper geloven en reist naar de andere kant van de wereld om de unieke dodencultuur van de Toraja's van dichtbij mee te maken.

Hoe word je 100 jaar? Voor het antwoord trekt Lieve naar het Japanse eiland Okinawa. Hier wonen de oudste mensen ter wereld. Het eiland is een geliefde plek bij wetenschappers die onderzoek doen naar het lange leven.

In Ghana is een begrafenis de 'place to be'. Elk weekend schuimen de Ghanezen begrafenissen af, op zoek naar het beste feestje. Begrafenissen zijn hier uitgegroeid tot grote spektakels waar heel veel geld aan uitgegeven wordt.

Cuba telt het hoogste aantal 60-plussers van heel Latijns-Amerika en de cijfers blijven stijgen. De bejaarden op dit socialistische eiland groeiden op onder het regime van Fidel. Lieve wil weten welke erfenis Fidel heeft achtergelaten en wat het betekent om vandaag in Cuba oud te worden en te sterven.

In India is er één plek waar elke Hindoe wil sterven: de spirituele hoofdstad Varanasi. Vanuit het hele land komen pelgrims hierheen om hun overleden familieleden te cremeren. Er vinden gemiddeld zo'n 200 crematies per dag plaats. Lieve krijgt als enige vrouw toegang tot de belangrijkste crematieplaats van de stad.

Op Allerheiligen vieren de Mexicanen Dia de Muertos: het dodenfeest. Dan bouwen de levenden samen met de doden een feestje op het kerkhof. Mexicanen hebben iets met de dood, en Lieve Blancquaert wil weten wat. Een hele week lang hangt ze rond op het grootste kerkhof van de stad Oaxaca. Het dodenfeest lijkt op een festival op een kerkhof.

Lieve Blancquaert mag een week lang over de schouders meekijken bij uitvaartcentrum Pues in het Belgische Herent, bij een familiebedrijf dat al vier generaties bestaat. Al snel ontdekt Lieve hoe bevooroordeeld ze is. Wat ze ziet van de begrafeniswereld strookt niet met de ideeën die ze erover heeft in haar hoofd. Lieve ontdekt dat we niet bang zijn voor de dood, maar wel bang zijn om te sterven. Ze praat met de 68-jarige Ellie, die weet dat ze niet lang meer te leven heeft. Samen met haar man en dochters poseert Ellie voor de lens van Lieve voor hun laatste familieportret.